D-Day, of eigenlijk G-Day ;-)

Na ons bezoek aan Lake Bunyonyi vertrokken we op woensdag 23/9 richting Kisoro. Vanuit Kisoro zou ik op zaterdag naar Bwindi NP afreizen om daar de gorilla's te gaan zoeken. De rest van de groep zou al op vrijdag afreizen naar Rwanda.

De rit van Bunyonyi naar Kisoro was maar 2,5 uur! We hadden de trailer achter gelaten op de campsite, en dus konden we lekker doorrijden. In Kisoro zaten we in het Traveller's Rest Hotel, een "echt" hotel met electriciteit en warm water wanneer jij dat wilt ;-). Wat een luxe! In Kisoro zelf niet veel bijzonders gedaan, behalve wat internetten, de lokale markt bezocht, lezen, en gewoon ff relaxen. Het was bovendien niet alle dagen echt mooi weer, we hielden de regelmaat erin en 's middags hadden we dus gewoon weer regen! ;) Maar als het zaterdag maar droog zou blijven..... please.....

Op vrijdag na de lunch vertrokken de andere 4 richting Rwanda. Ik had intussen kennis gemaakt met mijn nieuwe chauffeur, Patrick. Hij zou me de resterende dagen nog door Oeganda heen rijden. En ik begon intussen toch wel een beetje nerveus te worden voor de gorilla tracking.... al mijn spullen lagen klaar, inclusief mijn nieuwe onderwater"tas" voor de spiegelreflex, maar ik duimde nog steeds dat ik hem niet nodig zou hebben...

Op zaterdagochtend werd ik al om 4 uur gewekt door de Japanners die intussen de dag ervoor ook in het hotel aangekomen waren en die ook de gorilla tracking gingen doen.... Grrrr konden ze niet wat zachter zijn! Maar goed, om 5 uur er maar uit gegaan, om half 6 geprobeerd iets te ontbijten ;), en om 6 uur vertrokken we richting het beginpunt van de tracking. SPANNEND!!!!!

De rit was erg hobbelig en slingerend en dat in het donker!! Maar goed, rond half 8 kwamen we veilig aan bij het briefing point. Niet veel later daarna kwam er een Engelsman bij, waarvan ik me meteen afvroeg hoe hij de tocht ging redden. Daarna kwamen Pieter & Miriam (die ik ook al in het hotel had gezien) en nog 4 Engelsen. De trackers van het NP waren intussen al gaan lopen om te kijken waar de gorilla's zich vandaag bevonden. We gingen op zoek naar de gorilla's van de Nshongi groep. Een groep van 34 gorilla's die pas sinds juni bezocht kunnen worden. Wij kregen een briefing over wat wel en niet mocht en degenen die een drager wilden, kregen een drager toegewezen. Mijn drager was Ronald. Ook moesten we allemaal een wandelstok meenemen. Rond half 9 gingen wij op pad. Ik had er nu ook echt zin in! Vooralsnog scheen de zon, dus kom maar op met die tracking! We liepen eerst redelijk "eenvoudig" over een "paadje" met wat heuveltjes, klimmen over stenen over het water, maar goed te doen! Na een uur kregen we het sein "gorilla's gevonden". En ze zaten relatief gunstig, we hoefden niet te klimmen! Nou, dat klonk wel heel goed! Maar we waren er nog niet ;-). Na nog een half uur lopen gingen we van het paadje af, en gingen we dus echt door de struiken, bomen, takken etc heen. Op een paar honderd meter vanaf de gorilla's moesten we onze spullen bij de dragers achter laten en mochten we alleen nog onze camera meenemen. Ook de wandelstokken bleven achter, oef, dat was lastig met die camera om mijn nek balancerend door de struiken op de helling van het regenwoud ;). Maar daar zat ie, de silverback! Verstopt tussen de struiken, en hij hield ons goed in de gaten! Helaas was de rest van de groep intussen al vertrokken, en dus telde deze niet mee en gingen we op zoek naar de groep! De trackers van het NP waren al weer vooruit gelopen om te kijken waar ze naar toe waren gegaan! We moesten eerst naar een punt om de dragers weer te ontmoeten want dan konden we onze stok weer meenemen, maar de camera's moesten we in de aanslag houden. Nou dat vond ik op gegeven echt niet leuk meer, en dus heb ik (met alle risico die het met zich meebrengt, maar had meer vertrouwen in de gids dan in mijzelf) de camera aan de gids gegeven, zodat ik vrij kon bewegen en niet dat ding om mijn nek had bungelen ;). En we gingen verder met klimmen, klauteren, glijden (want de dagen ervoor had het duidelijk wel geregend), en oh wat was ik blij met mijn handschoenen! Ik kon tenminste alles beetpakken van bomen en takken om maar niet naar beneden te rollen ;). Ook mijn schoenen hadden intussen een totaal andere kleur gekregen, want ja, bij de riviertjes ging het niet altijd goed, haha.

Eindelijk kwamen we dan bij de groep aan. Hier zagen we ook als eerste de silverback, wow, wat zijn ze toch groot! We hoorden geritsel en zagen veel bladeren bewegen, maar het was ff zoeken naar de andere gorilla's. Er zaten tussen de struiken en in de bomen meerder vrouwtjes gorilla's met juveniles en baby's. Erg leuk! Ze bleven ook niet echt op dezelfde plek, dus wij gingen er "gewoon" achteraan! Maar na ruim een uur, de laatste foto gemaakt, en toen begonnen we aan de afdaling, en de terugweg. Poeh, weet niet wat nou makkelijker ging, het klimmen of de daling ;). We ontmoetten de dragers op een klein stukje vlak grond en daar eten we eerst onze lunch op. Daarna beginnen we echt aan de terugweg! Op het laatste stuk op het normale paadje (waar we 's ochtends nog zo makkelijk liepen) kreeg ik ontzettende kramp in mijn kuiten :(. Ben maar achterop gaan lopen en de gids en drager bleken goeden masseurs ;). Maar nog even volhouden, want ik wist dat het niet meer lang kon duren. Intussen hing er ook een donkere lucht boven ons hoofd. Volhouden dus!

Rond half 4 waren we weer terug bij het beginpunt! Iedereen helemaal kapot! En het begon ook spontaan te regenen! Zo daar hadden we toch maar even mooi geluk mee gehad! Na het ontvangen van het certificaat ging iedereen weer terug naar zijn accommodatie. Wij moesten snel zijn, want als de regen zou doorzetten, zouden we flink wat problemen krijgen op die hobbelige en slingerige weg. Maar we reden de goeie kant op, daar waar het licht was! We lieten de donkere lucht bij de gorilla's ;).

Eenmaal in het hotel was ik blij dat ik een warme douche kon nemen. Daarna genoten van een overheerlijk biertje, en 's avonds met Pieter & Miriam in het hotel gegeten.

En vervolgens lag ik om half 9 moe maar voldaan in mijn bedje :).